PSP7

Poznajemy zawody - doradztwo zawodowe

ZAWODY DAWNIEJ I DZIŚ

FRYZJER

Fryzjer, zwany teraz coraz częściej stylistą fryzur jest osobą, która zawodowo zajmuje się układaniem fryzur zgodnie z życzeniem klienta. W pierwszej kolejności doradza wybór odpowiedniej fryzury, dopasowanej do kształtu twarzy klienta i jego kolorystyki lub proponuje odpowiednie modyfikacje. W wielu nowoczesnych, ekskluzywnych salonach fryzjerskich mycie włosów połączone jest z szeregiem dodatkowych usług takich jak masaż głowy, zastosowanie odpowiednich środków pielęgnacyjnych etc.

Zadaniem fryzjera jest odpowiednie ostrzyżenie i wymodelowanie włosów, aby osiągnąć efekt oczekiwany przez klienta. Obok strzyżenia i układania włosów, fryzjerzy zajmują się także wszelkimi rodzajami koloryzacji włosów - farbowaniem, rozjaśnianiem, tworzeniem pasemek, balejażem, dekoloryzacją. Wiele salonów oferuje również usługi związane z przedłużaniem lub zagęszczaniem włosów czy zabiegami regeneracyjnymi włosów zniszczonych.

Fryzjer zajmuje się również tworzeniem fryzur okolicznościowych, tworzonych na specjalne okazje takie jak śluby, komunie, sylwester, chrzciny. Doradza klientom w doborze najlepszych środków pielęgnacyjnych oraz we właściwym dbaniu o wykonaną fryzurę.

Od dobrego fryzjera wymagane są przede wszystkim umiejętności fryzjerskie, a co za tym idzie umiejętności manualne, wyobraźnia, zmysł estetyczny, jak również również wysoka kultura osobista oraz czystość podczas wykonywania pracy. Ważne jest również aby fryzjer szanował decyzje klienta i słuchał jego wskazówek i życzeń.

Miejscem pracy fryzjera mogą być nie tylko salony fryzjerskie, ale także miejsca, gdzie potrzebny jest specjalista od stylizacji włosów, czyli teatry, plan zdjęciowy, telewizja, studia fotograficzne.

Aby zostać fryzjerem należy ukończyć szkołę, oferującą kształcenie w tym kierunku. Obecnie naukę oferują licea fryzjerskie, szkoły policealne i technika, które kształcą zarówno w systemie stacjonarnym jak i zaocznym. Ukończenie tych szkół umożliwia zdobycie tytuły technika usług fryzjerskich, a tym samym pracę w zawodzie.

W zależności od wybranej szkoły kształcenie trwa 2 lub 4 lata i obejmuje przedmioty związane z higieną, technologią fryzjerstwa i materiałami fryzjerskimi, stylizacją, podstawami psychologii i pedagogiki. Przyszli fryzjerzy uczą się również podstaw przedsiębiorczości, działalności usługowej i zarządzania zakładem fryzjerskim. Zajęcia w szkole uzupełnione są obowiązkowymi praktykami zawodowymi, które odbywają się w salonach fryzjerskich.

Uzyskanie tytułu technika usług fryzjerskich umożliwia zatrudnienie w zakładzie lub salonie fryzjerskim oraz założenie własnego salonu. W przypadku nowoczesnych zakładów fryzjerskich od pracowników wymagane jest stałe dokształcanie się na specjalistycznych kursach i szkoleniach.

Fryzjerzy chcący podnieść swoje kwalifikacje mogą także przystępować do dwóch egzaminów, organizowanych przez izby rzemieślnicze - są to kolejno egzamin czeladniczy i mistrzowski.

Do egzaminu czeladniczego mogą przystąpić zarówno osoby dorosłe jak i pracownicy młodociani, będący uczniami, którzy spełnią jeden z poniższych warunków:

ukończą naukę zawodu u rzemieślnika
posiadają świadectwo ukończenia gimnazjum (lub ośmioletniej szkoły podstawowej) oraz uzyskają umiejętności zawodowe w formie pozaszkolnej
posiadają świadectwo ukończenia gimnazjum (lub ośmioletniej szkoły podstawowej) oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie
posiadają świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej, prowadzącej kształcenie zawodowe

Do egzaminu mistrzowskiego mogą przystąpić osoby, które spełniają jeden z poniższych warunków:

posiadają tytuł czeladnika i po uzyskaniu tytułu zawodowego odbyły co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie fryzjera albo łącznie przed i po uzyskaniu tytułu zawodowego co najmniej sześcioletni staż pracy w zawodzie oraz świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej
przez okres co najmniej sześciu lat w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej wykonywały zawód fryzjera i posiadają świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej.

Ubiegając się o przystąpienie do egzaminu należy zgłosić się do okręgowej izby rzemieślniczej z następującymi dokumentami:

wnioskiem o dopuszczenie do egzaminu
dokumentami, które potwierdzają odbycie praktycznej nauki zawodu
dokumentami, które potwierdzają odbycie teoretycznej nauki zawodu
jedną fotografią
potwierdzeniem uiszczenia opłaty egzaminacyjnej

Oba egzaminy kwalifikacyjne wyglądają podobnie, składają się z dwóch części: egzaminu praktycznego (obcięcie włosów, farbowanie, modelowanie fryzury itd.) i teoretycznego, który z kolei składa się z dwóch oddzielnych etapów - pisemnego (pytania obejmują zagadnienia m. in. z zakresu rachunkowości, rysunku zawodowego, zarządzania przedsiębiorstwem) i ustnego (pytania z zakresu technologii, materiałoznawstwa i maszynoznawstwa).

Po zdaniu egzaminu uzyskuje się odpowiednio tytuł czeladnika fryzjerstwa lub mistrza fryzjerstwa.

KRAWIEC

Krawiec to rzemieślnik, który głównie zajmuje się szyciem ubrań. W związku z tym musi także potrafić projektować odzież i wykrajać kawałki tkanin do jej sporządzania. Zadania te wymagają dużej precyzji i staranności. Najmniejsza różnica może spowodować, że tkanina nie będzie układać się we właściwy sposób lub elementy wykroju przy zszywaniu nie będą do siebie pasować. Zawód krawca wymaga dużej wiedzy o właściwościach używanych materiałów oraz technikach szycia. Narzędzia i sposób szycia musi być starannie dobrany do tkanin, tak aby ich nie zniszczyć.

Praca krawca polega głównie na omówieniu z klientem projektu, ustaleniu wymiarów, stworzeniu formy, wycięciu na jej podstawie poszczególnych elementów stroju z materiału, uszyciu, dokonaniu poprawek po przymiarce, wykończeniu oraz przygotowaniu stroju do bezpośredniego użytku. Krawcy mogą pracować w małych lub dużych zakładach. Te pierwsze mają charakter usługowy, natomiast drugie produkcyjny, a praca w nich jest podzielona na poszczególne etapy. Ludzie zatrudnieni w poszczególnych działach wykonują przydzielone im zadania tzn. kto inny kroi materiał, szyje go, wykańcza i przygotowuje do użytku. Zawód ten nie należy do szczególnie niebezpiecznych czy szkodliwych, ale jest związany z licznymi niedogodnościami - łatwo w nim o skaleczenie, a od siedzenia i wykonywania schematycznych czynności boli kręgosłup. W dużych halach produkcyjnych pracy towarzyszy także silny hałas.

Profesja ta jest jedną z najstarszych wśród zawodów rzemieślniczych, ale w ciągu ostatniego półwiecza traci na popularności. Mistrzów krawiectwa i ich zakłady zastępują wielkie firmy odzieżowe produkujące masowe ubrania. Kiedyś ubiór był przystosowany do człowieka, który go nosił, a każdy detal podkreślał jego charakter i sygnalizował otoczeniu status społeczny i towarzyski. Dzisiaj to raczej ludzie muszą przystosowywać się do kupowanej odzieży, która z tego powodu została maksymalnie uproszczona. W Polsce z powodu ekonomicznej izolacji krawca odwiedzały chętnie panie przez cały okres PRL-u. Uszycie modnej sukienki było prostsze i tańsze niż jej zakup, o ile taki był w ogóle możliwy. Dzisiaj pracownie krawieckie są odwiedzane głownie w celu naniesienia poprawek na już zakupione ubrania, chociaż koszt zakupu gotowej sukni czy garnituru z dobrego materiału jest porównywalny z odzieżą tworzoną na miarę w zakładach usługowych. Spadek popytu zmusił wielu krawców do przekwalifikowania się. Prawdziwi pasjonaci pozostali jednak w branży krawieckiej często specjalizując się w tworzeniu konkretnego typu strojów np. luksusowych garniturów, sukien ślubnych czy kostiumów historycznych. Dzięki temu mogą nie tylko szyć ale tworzyć prawdziwe dzieła sztuki. Tak jak ich koledzy po fachu sprzed wieków.

Najbardziej znanym na świecie polskim krawcem był noblista w dziedzinie literatury Władysław Reymont.

Wstecz

2020-03-12 19:17:34

Autor: mariola